ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ:
- ΠΡΩΤΕΪΝΕΣ ΣΙΤΑΡΙΟΥ Το σιτάρι (Triticum vulgare), όπως μαρτυρούν πλήθος αρχαιολογικά ευρήματα ηλικίας μέχρι και δώδεκα χιλιάδων ετών, είναι το δεύτερο [με πρώτο το κριθάρι] φυτό που καλλιέργησε ο άνθρωπος. • Η τεράστια διατροφική σημασία που έχει σήμερα και η ευκολία με την οποία ευδοκιμεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών και κλιμάτων, έχουν ως συνέπεια η καλλιέργειά του να καταλαμβάνει παγκοσμίως έκταση μεγαλύτερη από κάθε άλλο φυτό. Οι πρωτεΐνες σιταριού διατηρούν την υγρασία στο εσωτερικό της επιδερμίδας.
- ΑΛΘΑΙΑ Η ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ Το όνομα ‘Αλθαία’ προέρχεται από το ρήμα ‘αλθαίνω’ που σημαίνει ‘θεραπεύω’. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα χρήσιμο φυτό, καθώς όλα τα μέρη του, κυρίως όμως τα φύλλα και οι ρίζες, περιέχουν ουσίες με επουλωτικές, αντιφλογιστικές και μαλακτικές ιδιότητες. Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί μεταχειρίζονταν πολύ τακτικά την Αλθαία - με εξωτερική χρήση της θεράπευαν εγκαύματα και δερματικούς ερεθισμούς.
- ΕΛΙΧΡΥΣΟΣ Ο Ελίχρυσος είναι ο γνωστός ‘Αμάραντος’. Τα περισσότερα από τα περίπου εξακόσια είδη φυτών που ανήκουν στο γένος Helichrysum είναι πολυετή φρύγανα, που, για να αναπτυχθούν, απαιτούν ξηρότητα εδάφους και μεγάλη ηλιοφάνεια, με συνέπεια πολλά απ’ αυτά να χαρακτηρίζουν τη χλωρίδα των μεσογειακών χωρών. Τα τελευταία χρόνια, η επιστημονική έρευνα ανακάλυψε ότι πολλά είδη ελίχρυσου διαθέτουν επουλωτικές, ενυδατικές, αντιρυτιδικές, αντισμηγματορροϊκές και τονωτικές του δέρματος ιδιότητες. Σήμερα τα εκχυλίσματα από τα άνθη τους προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στη φυτοθεραπεία και στην κοσμητολογία, ενώ, παράλληλα, χάρη στο δυνατό αρωματικό τους χαρακτήρα, γίνονται ολοένα και πιο περιζήτητα στην τέχνη της αρωματοποιίας. Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Θεόφραστος για το ‘ελειόχρυσο’, ένα από τα πιο διαδεδομένα στην Ελλάδα είδη του γένους, οι αρχαίοι Έλληνες το μεταχειρίζονταν κυρίως για να επουλώσουν εγκαύματα, ενώ πολλοί πίστευαν ότι όποιος στεφανώνεται με τα χρυσά άνθη του, αποκτά καλή φήμη.
- ΑΛΟΗ Η αλόη [Aloe vera] είναι ένα παχύφυτο που κατάγεται από την αφρικάνικη ήπειρο και το οποίο σήμερα καλλιεργείται σε πολλές χώρες του κόσμου για τον πολύτιμο οπό που περιέχουν τα σαρκώδη φύλλα της. Η χρήση της στη φαρμακευτική είναι αρχαιότατη, καθώς περιγράφεται ήδη σε αιγυπτιακούς πάπυρους του 1600 π.Χ., ενώ τις επουλωτικές, καθαρτικές και άλλες ιδιότητές της περιγράφει επακριβώς ο ξακουστός φαρμακολόγος του αρχαίου κόσμου, Διοσκουρίδης. Με εξωτερική εφαρμογή, η Αλόη επουλώνει πληγές και καψίματα, διεγείρει την ανάπλαση των κυττάρων και εμφανίζει σημαντική ενυδατική, μαλακτική και καταπραϋντική δράση.
